Linn keek meer dan onzeker uit haar ogen, waterig, alsof ze ieder moment in huilen kon uitbarsten. Haar haarkleur was een mix van bruin en blond geverfde strepen en ze droeg een staartje terwijl het haar daar eigenlijk te kort voor was. Ze was als Canadese inderdaad vastgelopen. Maar niet in de Nederlandse maatschappij, maar op een andere taalschool waar ze steeds zinnen moest overschrijven waar ze niets van begreep. Later tijdens de les bleek dat ze niet eens wist wat het verschil was tussen 'ik' en 'jij'. Gelukkig had een collega haar een tekening met twee poppetjes erop gegeven. Ze klampte zich aan de tekening vast zoals ze als mormoonse ook deed aan de bijbel.

 

Op televisie

Een week later vertelde ze dat ze uit Canada gevlucht was voor haar gewelddadige man. In Nederland had ze opnieuw de liefde gevonden. Haar Nederlandse man zorgde heel goed voor haar, ze klonk alsof ze het zelf niet kon geloven. Ze had veel verdriet want haar zoon, die zo te horen ook niet altijd even lief voor zijn moeder was, wilde bij zijn vader in Canada blijven. 'Ik kom in januari op televisie', voegde ze trots aan haar relaas toe. 'O, wat leuk, in welk programma?' vroeg ik terwijl ik dacht aan Robert ten Brinks 'All you need is love' of aan een reclamespotje waar ze als figurant op de achtergrond een soepblik moest openen: iedereen wil tegenwoordig tenslotte maar op tv.
'Bij Holland's got talent.' antwoordde Linn trots.
'Goed zeg: wat is je talent dan?' 
'Canadian Idols nummer vier.' Ze duwde me haar telefoon met een filmpje van een Canadian Idols liveshow onder de neus. Enkele cursisten keken verstoord op. Het geluid van haar telefoon was niet zo goed. Ik kon haar stem temidden van het gekraak nauwelijks horen.
'Geweldig,' zei ik; 'Canadian Idols nummer vier: dat word je natuurlijk niet zomaar.'

Linn vertelde ook nog dat ze haar hele levensverhaal bij de Holland's got talent selectieredactie uit de doeken had gedaan. Ik begreep die mensen daar wel; ze kon met haar verhaal en uitstraling een kijkcijfercanon zijn. En als Linn inderdaad zo'n goede stem had, kwam ze in de boeken als de Nederlandse Susan Boyle.

 

Nog even niet

Deze week liet ze mij een brief lezen. Ze komt voorlopig toch niet op televisie. De programmaleiding kan nog geen keuze maken voor de definitieve kandidaatstelling. Wegens het overweldigende aantal talenten van dit jaar moet ze nog even op antwoord wachten. Stiekem ben ik een beetje blij. Linn's leven lijkt eindelijk in rustiger vaarwater. Wat moet zo'n lieve, kwetsbare vrouw in de Nederlandse BN'ers jungle? We weten allemaal hoe het Susan Boyle in Engeland verging. Uitstel is afstel. Ik hoop het maar.

De naam Linn is vanwege privacy redenen gefingeerd.