Inhoud

Cursisten aan het woord: 'In Nederland is het overal veilig en rustig'

Hoe optimisme niet zaligmakend is
24 mei 2018

Samenvatting

In deze eerste aflevering van de nieuwe column Cursisten aan het woord laten we Ali Al-Alwachi aan het woord. Al-Alwachi is afkomstig uit Irak en vertelt over zijn leven in Nederland en zijn wensen voor de toekomst. De column werd geschreven in samenwerking met Rosa Spanjaard.

'In 2015 ben ik naar Nederland gekomen met een Schengen-visum op uitnodiging van een bedrijf. In Irak had ik een eigen tandartsenpraktijk en ik was al twee keer eerder voor mijn werk in Europa geweest.

Ik had in Bagdad vingerafdrukken afgegeven, op Schiphol moest ik ook vingerafdrukken afgeven. Toen ben ik naar Ter Apel gegaan om asiel aan te vragen. Ik heb twee maanden in het azc in Veenhuizen gewoond, een maand in het azc in Gilze-Rijen en toen kreeg ik een verblijfsvergunning. Mijn hele verhaal klopte, dus het duurde niet lang. Ik ben nog vijf maanden in het azc in Almere geweest om op een huis te wachten. Ze vroegen me: in welke stad wil je wonen? Maar ik zei: het maakt me niet uit.

Mijn hele verhaal klopte, dus het duurde niet lang.

Het COA (Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers) zei: Amsterdam is goed voor jou, je bent tandarts en daar zit het ACTA (Academische Centrum Tandheelkunde Amsterdam). Toen kreeg ik een huis in Amsterdam. Ik ben toen meteen begonnen met de cursus Nederlands. In het azc was er geen les. Ik ben begonnen op de VU, maar na drie maanden was ik gezakt voor de tussentoets schrijven en sindsdien volg ik les bij Pace Taleninstituut. Ik vind het prettiger om minder intensief les te hebben en de docenten zijn behulpzaam. Sinds 2015 heb ik helaas al zes operaties moeten ondergaan vanwege een liesbreuk met complicaties. Daardoor heb ik veel vertraging gehad.

Vrijwilligerswerk

Maar mijn doel is om Staatsexamen II te halen en daarna wil ik naar het ACTA om een aanvullende opleiding in de tandheelkunde te doen. Dat duurt nog twee jaar, en dan krijg ik een werkvergunning om als tandarts te werken.
Behalve de lessen doe ik sinds acht maanden vrijwilligerswerk in het bejaardenhuis, twee dagen per week. Ik houd de bewoners gezelschap, ik haal ze op uit hun kamers en help mee met de activiteiten. Er zijn geen andere vrijwilligers, maar ik werk veel samen met de stagiaires. Ik heb deze plek gevonden via een Nederlandse vriend die een coördinator bij Cordaan kende. Ik leer veel nieuwe woorden in het bejaardenhuis. In Almere deed ik vrijwilligerswerk in de mondzorg, maar dat was in het Engels.
Via de buurtkamer doe ik zelf mee aan allerlei activiteiten, zoals de disco in het park, en heb ik veel kennissen opgedaan. Ook met mijn taalcoach en haar man ben ik bevriend geraakt.

Ik houd de bewoners gezelschap, ik haal ze op uit hun kamers en help mee met de activiteiten.

Wat me in Nederland opvalt, is dat het overal veilig en rustig is. Er zijn zoveel goede voorzieningen. Ik ben hier heel tevreden, ook al ben ik mijn eigen huis, mijn geld en mijn eigen praktijk kwijtgeraakt. Ik vind niks vreemd hier. Toen ik jong was, reisde mijn vader voor zijn werk al regelmatig naar Europa en mijn broer en één zus wonen al heel lang in Zweden en Duitsland. Mijn broer gaf mij als tip: ga vooral met Europeanen om, om problemen te voorkomen! Ik mis mijn zus die nog in Bagdad woont, en mijn beste vriend, en natuurlijk mijn werk, maar ik moet geduld hebben. Ik ben hier tevreden met mijn huis, heb goed contact met de buren.
Mijn tip voor nieuwkomers is: probeer te vergeten wat er vroeger is gebeurd en wees niet jaloers op wat andere mensen wel hebben en jij niet. Ga niet alleen thuis zitten maar zoek vrijwilligerswerk en doe iets actiefs, zo bouw je je nieuwe leven hier op.'

Naschrift

Een paar weken na dit gesprek moest Ali stoppen met zijn vrijwilligerswerk en wilde het UWV in plaats daarvan voor hem zoeken naar passend betaald werk. Dit is tot op heden niet gelukt. Ali volgt nu weer een intensieve cursus bij de VU. In april gaat hij op voor Staatsexamen-II. Hij vindt het erg jammer dat hij niet meer als vrijwilliger mag werken en dat er ook nog niets voor in de plaats is gekomen. Maar zijn doel staat nog steeds overeind: hij wil hier uiteindelijk als tandarts aan de slag.

Print

© 2009-2024 Uitgeverij Boom Amsterdam


De artikelen uit de (online)tijdschriften van Uitgeverij Boom zijn auteursrechtelijk beschermd. U kunt er natuurlijk uit citeren (voorzien van een bronvermelding) maar voor reproductie in welke vorm dan ook moet toestemming aan de uitgever worden gevraagd:


Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikelen 16h t/m 16m Auteurswet 1912 jo. Besluit van 27 november 2002, Stb 575, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoeding te voldoen aan de Stichting Reprorecht te Hoofddorp (postbus 3060, 2130 KB, www.reprorecht.nl) of contact op te nemen met de uitgever voor het treffen van een rechtstreekse regeling in de zin van art. 16l, vijfde lid, Auteurswet 1912. Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16, Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten, postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).

No part of this book may be reproduced in any way whatsoever without the written permission of the publisher.

Bekijk het laatste nummer: LES nr. 229

Column

In zinnen. In volle zinnen

In zinnen.          In volle zinnen
Olha

Mieke de Haan is huisdichter van Les. In deze column publiceert zij maandelijks een nieuw gedicht dat ze schrijft naar aanleiding van ervaringen van haar cursisten. Bij elk gedicht geeft ze ook een lestip.

Lees verder

Doorgestroomd

Doorgestroomd

Doorgestroomd - Drie vrienden na de ISK

Soms trok hij even zijn wenkbrauwen op als hij iets zei, om zo de hele klas naar zijn hand te zetten. Zijn vriend ging dan achterin zitten, omdat hij rustig wilde werken. De laatste van het drietal bleef opletten en maakte altijd zijn huiswerk.

Lees verder
Column
Op de hoogte blijven? Meld u hier aan voor de nieuwsbrief van Les.
Op de hoogte blijven? Meld u hier aan voor de nieuwsbrief van Les.