Inhoud
Een plaats om te blijven
Samenvatting
Er was eens een jong, die al recht vroeg op zijn kindsheid
met zijn gezin van thuis weggegaan was. Niet omdat ze
het moesten doen, maar wel omdat zijn ouders het beter
vonden als hun zoon meer van de wereld kon zien, dan
alleen hun vertrouwde thuis.
Maar vreemd genoeg wachteten er, toen zich het gezin
op weg maakte naar het onbekende, immer meer jobs op
de moeder en de vader des te verder ze zich van hun bakermat
verwijderden.
Zo worden uit een jaar in Frankrijk tenslotte al drie, en dan
ging het straks voort naar Spanje.
Ze troken door bijna heel Europa, tot ze eindelijk naar
België kwam.
Ooit had die jong, intussen volwassen worden, al vergeten
wat ‘bakermat’ en ‘thuis’ werkelijk waren. Altijd
dacht hij zich alleen maar „Hier behoor ik niet heen, hier
wil ik niet blijven.’ en zo wacht hij.
Als die jong ooit vond, hij bent genoeg gewacht, maakte
hij zich op weg naar de plaatsen van zijn kindsheid terugtekeren.
Maar toen die vortaan jonge man daarginds aankwam,
scheen zich alles veranderd te hebben. Niets zag
er uit zoals hij het in zijn
herinnering geheefd had, zelfs de blikken van die mensen
daar waren hem al vreemd.
Treurig en verwaard begaf zich die jong op het terugreis.
Op station wilde hij zich nog iets te drinken voor de reis
met de trein kopen. Aan de winkelkass aangekomen loog
hij nog een klijne, roz pakje kauwgommen erbij. Voor
de winkeldeur aan het staan keek die jonge man op zijn
horloge. Binnen tien minuten reed normal de trein binnen.
‘Nog tien minuten om te vinden waarna ik aan het zoeken
ben.’ dacht hij zich, terwijl hij zich een stuk van die
langwerpigen, kleinen kauwgommen in de mond schuift.
Hij begin te kauwen.Chemisch-zoet, die jong kand deze
smaak.
Als hij een kindje was, was dit zijn lievelingssoort en zijn
ouders kochten hem een enkele maal zo'n pakje om hem
een vreugde te maken.
Zoals die jong er stond en kouwde kwamen langzamerhand
meer en meer oude herinneringen in de zin.
Ditmaal toch waren het geen beelden of plaatsen, maar
wel gevoele en voorgevoele. Thuisgevoele.
Die jonge man moest grijnzen, holde diep lucht en bemerkte
dat de lucht plots al vertrouwd rook. Hij zag hoe
de mensen dezelfde wegen gingen en dezelfde trapen namen,
zoals ze het reeds hebben gedaan toen die jong ook
nog hier leefde.
‘Als je lang genoeg ver van jouw thuisland bent, is thuis
geen plaats meer, omdat allet zich veranderd. Thuis is
dan een gevoel, een herinnering, en dat is helemaal genoeg
om gelukkig te zijn.’ dacht zich die jonge man, al
blij, als hij op de trein terug naar Brussels stapte.
Onbeperkt toegang tot het online archief?
Wilt u dit artikel en alle andere artikelen in het archief onbeperkt kunnen lezen?
Log in of neem een abonnement.
© 2009-2025 Uitgeverij Boom Amsterdam
De artikelen uit de (online)tijdschriften van Uitgeverij Boom zijn auteursrechtelijk beschermd. U kunt er natuurlijk uit citeren (voorzien van een bronvermelding) maar voor reproductie in welke vorm dan ook moet toestemming aan de uitgever worden gevraagd:
Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikelen 16h t/m 16m Auteurswet 1912 jo. Besluit van 27 november 2002, Stb 575, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoeding te voldoen aan de Stichting Reprorecht te Hoofddorp (postbus 3060, 2130 KB, www.reprorecht.nl) of contact op te nemen met de uitgever voor het treffen van een rechtstreekse regeling in de zin van art. 16l, vijfde lid, Auteurswet 1912.
Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16, Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten, postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).
No part of this book may be reproduced in any way whatsoever without the written permission of the publisher.
Soraya
Mieke de Haan is huisdichter van Les. In deze column publiceert zij maandelijks een nieuw gedicht dat ze schrijft naar aanleiding van ervaringen van haar cursisten. Bij elk gedicht geeft ze ook een lestip.
Lees verderBloemen voor Syrische moederdag
Johanne Bree is NT2-docent en geeft op dit moment les aan een inburgeringsgroep die de Z-route volgt. Ze laat ons meegenieten van het wel en wee in haar klas. Deze keer brengt een mooie bos bloemen het gesprek op Moederdag.
Lees verderWil je schrijven over jouw eigen lespraktijk? Voor Tijdschrift Les zijn we altijd op zoek naar publicaties over de NT2-werkvloer. Daarom zijn we op zoek naar docenten die – als de gelegenheid zich voordoet - voor Les willen schrijven.
LEES MEER