Indrawati Gunawan heeft net haar laatste les gegeven in het kader van het Erasmus+-project Hoe leer je een taal. Redactielid Merel Borgesius spreekt haar over dit internationale project met de naam How to Learn a language: Co-constructing Language Learning in Adult Literacy, kortweg H2L2. Met de opbrengst uit het project hoopt Indrawati docenten te inspireren en te voorzien van praktische strategieën en tools om hun NT2-cursisten te ondersteunen bij het leren van de Nederlandse taal. De opbrengst wordt gedeeld via een website.1

Van Antwerpen naar Amsterdam reizen om daar op allerlei gebieden ondergedompeld te worden in de Nederlandse taal, wie wil dat niet? Zo'n vijftig NT2-cursisten en zes docenten van CVO Encora – stedelijk volwassenenonderwijs  uit Antwerpen hadden deze oefenkans. De nieuwe Antwerpenaren uit de 'taalbadklas' kwamen op bezoek in het kader van een internationaal uitwisselingsproject gefinancierd door Erasmus+. 

Hendry Dwars klom voor Les in de pen om het hardnekkige probleem van 'krompraten' aan de orde te stellen. Zij geeft les aan een alfabetiseringsgroep met cursisten die niet meer inburgeringsplichtig zijn. Begin 2023 schreef zij een artikel over haar Alfa Praktisch groep. De nadruk in dat artikel lag op het verbeteren van de klank-tekenkoppeling. Hierna beschrijft zij haar zoektocht naar de oorzaken van krompraten en de oplossingen die door de theorie worden aangedragen. Deze heeft ze vervolgens vertaald naar een praktisch experiment met meetbare en concrete resultaten.

Sofiya Omarakhan was de jongste winnaar van de Schrijfprijs NT2 in de categorie ISK-OKAN A1-A2 met haar gedicht 'Mag ik vandaag gewoon naar buiten?'. Ze was dertien jaar toen ze dit gedicht schreef. Inmiddels is zij bijna vijftien jaar en woont ze in Woerden met haar moeder en twee jongere broertjes. Ze kan nu weer 'gewoon' naar buiten maar dat was in Odessa, waar zij woonde, niet het geval. Daar moest ze schuilen voor de bombardementen en zat ze bang en verdrietig binnen. Daarover gaat haar gedicht, vertelt ze.

Eens in de zoveel tijd berijdt Lourens Haagsman als docent Nederlands zijn stokpaardje: jonge zielen bekeren tot het geloof in de literatuur. Meestal is er weinig moeite voor nodig. Een roman zoals De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst verkoopt zichzelf. Zodra leerlingen gewend zijn aan de cadans van de Vlaamse taal, merken ze vaak de onderliggende humor van het verhaal op en groeit de waardering. Ze kunnen die ervaring niet altijd onder woorden brengen, maar de literatuur beweegt door het bloed.